Wikisource

Seite:Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg (Teil 2).pdf/23

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
Alia Mariani ad Cyprianum epistola.

Redditae mihi litterae tuae non tantum attulerunt malaciam fluctuanti animo, sed ingentis etiam gaudii causae extiterunt. Osculatus sum amicissimos apices, quorum plures non videram, quam incredibilis bonitatis erga me signa certissima, quod vel ipsum sane maximas a me gratias exigit, quas corde libentissimo ago, habeoque maiores, et quas referre licet, libentissime persolvo, et omni memoris animi significatione depraedico debitum, palamque semper profitebor. Ex missa epistola mea Immortalis memoriae Principi, quam recte spem meam in tuo auxilio collocaverim, certo cognosco, quare acceptissimo tuo iussui obtemperans remitto eandem non quidem ex Autographo descriptam, sed ex memoria, quantum potui, repetitam, et aliquo modo immutatam, et ut spero, melius conceptam. Spem mihi certam facis, summe Rever. fore, ut Serenissimus Princeps, maximi Patris dignissimus haeres, ac successor, suam mihi Clementiam largiatur: Deus benignissimus non deserit sperantes in se, sed etiam quando auxilia humana prorsus deficere videntur, nova nec sperata subministrat. Ita est, nihil minus speraveram hoc tempore, quam tam accepti beneficii, tam etiam mihi necessarii promissionem: animo deiectus ac corpore languebam: Verum recepta gravissima epistola tua angor et languor evanuerunt; Et modo, nisi reclamante conscientia, multis superstitiosis ritibus me oporteret

Von „https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Leben_und_trauriges_Ende_des_Pater_Marianus_Gordon_eines_gewesenen_Benedictiners_im_Schottenkloster_zu_Wirzburg_(Teil_2).pdf/23&oldid=3823783“