quid aliud oriri poterat, quam sollicitus timor de interceptis meis litteris, atque de certo forte impendente capiti meo naufragio libertatis aut etiam vitae: iure proinde meo a te peto, ut quam primum metuentis animi motus compescas, meque huius rei de veritate certiorem reddere, non dedigneris, ut ipse modo, quo possim optimo, fidei ac saluti meae possim consulere, si abs auxilio tanti Principis tui, quem terris ereptum vehementissime doleo, non sit sperandum quidpiam, tuo saltem consilio hoc in negotio gravissimo, oro atque obtestor, non sim destitutus. Quo me vertam, et quid agam, nescio, hoc tamen heu nimium experior, quantum me conscientia lancinet, atque angat, cum tot superstitionibus reclamante dictamine mentis vix non singulis diebus interesse debeam: Deus immortalis hanc mihi noxam gravissimam ignoscat per merita filii sui, in quo solo spem meam totam pono. Inprimis meis ad te litteris causas mutatae Religionis breviter indicavi exponens tibi candide, quod tuus de origine et Incremento Papatus liber primos mihi de veritate Religionis Rom. scrupulos ac dubia iniecerit, tanquam semina nasciturae meo in animo veritatis divinae, dein aperui, quanto studio in Religionem pervidendam incubuerim, quibus hanc in rem subsidiis fuerim instructus etc.
- „Quasi ad verbum descripsit hic primam epistolam usque ad finem hunc:“
ignosce vir celeb. quod tibi nugas meas proponam, fit hoc ex amore potius veritatis quam,
Anonym: Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon, eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg in: Journal von und für Franken, Band 1. Raw, Nürnberg 1790, Seite 381. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Leben_und_trauriges_Ende_des_Pater_Marianus_Gordon_eines_gewesenen_Benedictiners_im_Schottenkloster_zu_Wirzburg_(Teil_2).pdf/21&oldid=- (Version vom 20.8.2021)
