Seite:Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg (Teil 2).pdf/19

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

quam diu non potest aliquis credere fide divina, non tenetur sub peccato, sed qui ducitur opinione minus probabili, non potest credere fide divina, quod patet ex propositione 2da, alioquin fides divina posset stare cum notitia solum probabili revelationis, cum si aliquis ducatur opinione, licet minus probabili, huic non potest apparere certa contraria sententia, adeoque est solum probabilis, respective ad ipsum, ergo non tenetur sub peccato. Subsumitur: qui non tenetur credere, ille excusatur ab infidelitate, ergo qui ducitur opinione minus probabili, non credens excusatur ab infidelitate. Multa eiusmodi congessi in publicis disputationibus contra opinionem Romanensium de Infallibilitate; ubi etiam ex principiis de probabilitate evidenter ostendi, et demonstravi, admissis his principiis neminem a Romanis dissentientem posse haereseos postulari; imo admissa propositione 21 ab Innocentio XI damnata. Verum summe Rev. ac celeb. vir, dum nugas meas enarro, tibi tempus suffuror melioribus omnino destinatum, nisi forte in miserando fabularum Romanensium libro invitis avibus a Sigismundo Büttner,[1] Eremita Augustiniano de Monarchia


  1. Pater S. Büttner war Lector im Augustinerkloster zu Wirzburg um das Jahr 1712–1719[.] Er gab bey Gelegenheit einiger Disputationen, die er in seinem Kloster hielt, heraus:

    Aeternum divinae providentiae miraculum in infallibilitate pontificis Romani et monarchia ecclesiae.

    [380]