Anonym: Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon, eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg | |
|
R. nemini mortalium se communicasse, minus ab aliquo fuisse adjutum.
ad Interr. 70. An nemo adverterit, quod ipse conscriberet ista, praesertim ex fratribus?
R. putat neminem Patrum animadvertisse, se ista scribere.
ad Interr. 71. quomodo possit esse, cum non bene occultaverit?
R. se omnia semper bene occultasse illo tempore quo conscribebat, sed postquam in se rediit, non eo modo, quo ante.
ad Interr. 72. An non Abbas saepius venerit in cellam Rei, adeoque debuerit advertere?
R. Abbatem saepius venisse in cellam, nec aliquid potuisse videre, quia erant occultata.
ad Interr. 73. An non etiam reliqui fratres adeo advertere debuerint saltem illa notata pro iisdem materiis conscribendis facta, et passim super mensis reperta?
R. reliquos non venisse in cellam; notata sua se non ita occultasse, quia ex illis non facile poterat deprehendi error.
ad Interr. 74. An non adverterint ex Authoribus haereticis quos passim legebat?
R. Authores haereticos se non occultasse, nec scire, utrum aliquis adverterit, se eosdem legere.
Anonym: Leben und trauriges Ende des Pater Marianus Gordon, eines gewesenen Benedictiners im Schottenkloster zu Wirzburg in: Journal von und für Franken, Band 2. Raw, Nürnberg 1791, Seite 577. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Leben_und_trauriges_Ende_des_Pater_Marianus_Gordon,_eines_gewesenen_Benedictiners_im_Schottenkloster_zu_Wirzburg_(Teil_3).pdf/20&oldid=- (Version vom 14.9.2022)