Seite:Köster Alterthümer 259.png

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

greep, denn dat blarren des gnatterigen[1] jungen was wie ene pitske hinner ähr. As se drüttig bet veertig stene in ährer leddern skorten hadde, löp se wedder to ähren jungen unde seggede: swieg doch enmal still unde kumm huckeback. Do swêg he unde huckede up. Man em füll bi; datt he nich den rechtan platz hadde, drum röp’ he: moder! ik will förn up’n arm. Dat geit nich, antere[2] se, ik hewwe den rock vull speelstene, de mutt ik fast holden. Nu füng de egensinn den larm von vorne an und slog darto der moder an den hals. Dat güng to wiet, jungens! ähr rêt da geduldsfaden stuf[3] af: du, dullkop! bist de stene nich wêrd, seg’de se, unde sküdde de stene ût ähren rock to’r êrde; da liggen se nu noch bet düssen dag, for unsen dorp. De arme moder! mit verdreet was se utgahn, mit verdreet kamm se to huse.

Aberst dessülwigen dages güng de sünne ook wi hüte to bedde unde as et abend wür, flackern up ênmal de osterfüre von allen kanten hoch in de luft. Wat is dat? röp de junge de ut der döre keek, moder! da springt se um dat helle für. Dat sünd de osterflammen, de wiesen, dat nee jahr geit an, unde de da mit sprüngen herum jachheët, dat sünd nobors kinder, de doet, wat de oeldern segget. Do löp de junge to der moder, unde keek se so barmhartig an unde bidde: wäs mi wedder good, ik will ümmer doen, wat du seg’st. Wult du dat? so bist du min söte kind; seg’de se unde gaf em enen kuss, dat smackede so lût, as Frerik sine swöpe knallt, wenn he en neën smick[4] fordreiet het, wante en moderhart forgift und forgitt all’ tid.

Hermann. Berend! du bist ook good, segge uns, was de hünenfro so hoch as unse thorn?

Berend. Ne.

Wilhelm. So groot as de karke?


  1. leicht gereizter Schreihals
  2. abgekürzt für antwordede
  3. stuf = stumpf, hier in dem Sinne ganz; man sagt auch stuf satt = ganz satt, vielleicht von stopfen.
  4. das hanfene Ende einer Peitsche
Empfohlene Zitierweise:
Friedrich Köster: Alterthümer, Geschichten und Sagen der Herzogthümer Bremen und Verden. Stade: In Commision bei A. Pockwitz, 1856, Seite 259. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:K%C3%B6ster_Alterth%C3%BCmer_259.png&oldid=- (Version vom 1.8.2018)