|
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit |
|
|
§ 3. Civitatis Augusta Vindelicorum, Dünckelspüla, Biberacum et Ravensburgum retineant bona, iura et exercitium Religionis dicti anni dieique; sed ratione dignitatum senatoriarum aliorumque munerum publicorum sit inter utrique Religioni addictos aequalitas idemque numerus.
§ 4. In specie autem quoad civitatem Augustam, sint Septem Senatores Consilii secretioris ex familiis patriciis delecti, ex his desumpti reipublicae Praesides duo, vulgo Stadtpfleger dicti, unus sit Catholicus, alter Augustanae Confessionis, ex reliquis quinque tres Catholicae Religioni et duo Augustanae Confessioni addicti. Senatores reliqui Senatus, ut vocant, minoris, nec non Syndici, Assessores Iudicii Urbani aliique Officiales omnes sint aequali numero utriusque Religionis. Quaestores rei nummariae sint tres, quorum duo unius, tertius diversae Religionis, ita quidem, ut primo anno duo sint Catholici, unus vero Augustanae Confessionis, altero duo Augustanae Confessionis et tertius Catholicus, et sic deinceps alternando singulis annis.
§ 5. Praefecti rei tormentariae itidem tres parique annua alternatione. Idem etiam circa curam collectarum, annonae, aedilitii muneris, et si quae alia sunt officia, quae tribus committuntur, obtineat; ita quidem, ut si uno anno duo officia (veluti quaestura et cura annonae vel aedilitii muneris) penes duos Catholicos et unum Augustanae Confessionis sint, eodem anno duo alia officia (veluti Praefectura rei tormentariae et collectarum) duobus ex Augustana Confessione et uni Catholico committantur; sequenti autem anno circa haec officia duobus Catholicis, duo Augustanae Confessioni addicti et uni Catholico, unus Augustanae Confessionis surrogetur.
§ 6. Munera, quae uni soli committi solita sunt, pro qualitate rei vel uno vel pluribus annis inter Catholicos et Augustanae Confessionis cives alternentur; eo quidem modo, ut de officiis, quae tribus personis committuntur, nunc dictum.
§ 7. Templorum tamen et scholarum cuique parti suarum cura integra reservetur. Ii autem Catholici, qui nunc tempore huius pacificationis in magistratu et officiis praeter numerum supra conventum supersunt, pristino quidem per omnia honore commodoque fruantur; veruntamen, usque dum eorum loca vel morte vel abdicatione vacaverint, vel domi se contineant, vel si Senatui quandoque interesse velint, voto tamen careant.
§ 8. Neutra vero pars suae Religioni adhaerentium potentia ad deprimendam alteram abutatur, aut maiorem numerum directe vel indirecte ad dignitates Praesidum, Senatorum aliorumque publicorum munerum aggregare praesumat; sed quicquid eius quandocunque et quomodocunque tentatum fuerit, irritum esto. Proinde non solum haec dispositio quotannis, quando de novorum Senatorum aliorumque Officialium in demortuorum locum surrogatione agitur, publice praelegitor, sed etiam Praesidis seu Duumviri, Secretiorum reliquorumque Senatorum, Praefectorum, Syndicorum, Iudicum aliorumque Officialium Catholicorum electio et nunc et posthac sit penes ipsos Catholicos, Augustanae vero Confessioni addictorum penes eosdem, et defuncto Catholico alius Catholicus, pariterque Augustanae Confessioni addicto eidem addictus surrogetur.
§ 9. Pluralitas autem votorum in causis Religionem sive directe sive indirecte concernentibus nequaquam attendatur, neque illa Augustanae Confessioni addictis civibus eius loci magis, quam Augustanae Confessionis Electoribus, Principibus et Statibus in Imperio Romano praeiudicet. Quod si Catholici pluralitate votorum in his vel aliis quibusvis negotiis in praeiudicium Augustanae Confessioni addictorum abutantur, reservatum his ipsis esto vigore huius Transactionis, ad introducendam alternationem quinti Senatoris secretioris, aliaque legitima remedia provocare.
§ 10. De caetero Pax Religiosa [1] itemque ordinatio Carolina de Electione Magistratuum [2], nec non transactiones de annis millesimo quingentesimo octuagesimo quarto
Karl Zeumer: Quellensammlung zur Geschichte der Deutschen Reichsverfassung in Mittelalter und Neuzeit.Tübingen: Verlag von J.C.B. Mohr (Paul Siebeck), 1913, Seite 404. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Zeumer_V2_404.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
