Seite:De Geschichtsauffassung 264.jpg

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

piratam fuisse conicio), 61: Deinde post Attilam in interiorem Galliam digressum, quicquid supererat, quod ille non perdidisset, in proximis Rheno provinciis Franci et Alemanni Hunnum statim subsecuti prorsus everterunt. Nihilominus tota vastatio populatori Attilae ascribitur. – S. auch Tacitus von 1533 S. 430: Germani non tam propulsantes pericula Romanis impugnantibus, quam praedarum dulcedine provincias Romanas incursantes. – Vorrede zum Procop (Bfwechsel 402): Non quod probem (ut ingenue fatear) urbium incendia, direptiones, eversiones agrorumque devastationes, sine quibus hoc genus victoriae non contingunt: quis enim cordatus huiusmodi insanias non detestetur? sed quia vulgo commendari ista scimus, unde nobilitas omnis petatur.

158 a) Tacitus l. c. 423.

159) Res Germ. 39: Isti vero barbari nobilissimum in Gallia regnum constituerunt, quae perpetua Germanorum laus est, multisque saeculis tenuerunt, donec paulatim absorberentur. At inter Gallos hodie, ut quisque procerum plus Francici sanguinis a maioribus suis habet, ita regno fit propior. Et durat adhuc durabitque inclitum Francorum nomen. Quem enim pudeat a tam strenua gente duxisse originem? Certe Romanos minus de sui initio gloriari licet.

160) Res Germ. 80: Inter mimos Publianos nobilis versus extat: Ab alio expectes, alteri quod feceris, qua sententia nihil verius. Fit autem plerumque, ut quod aliis intulimus, ipsi perferre etiam cogamur. Germani Romanorum provincias vicinas perpetuis incursionibus exhauserunt, deinde totas occuparunt. – Interim supervenere, qui Germaniam ipsam miseris modis vexarent et in fertilissimis regionibus domicilium figerent, nunquam excutiendi, nempe Sclavini...

160 a) S. seine Erörterung über die Erwerbung „Arelats“ durch Heinrich I. Res Germ. 95 dazu 98. Horawitz 332 bemerkt, daß dies unhistorisch sei. Es liegt aber, wie die von Rhenanus genannten Städte zeigen, eine getrübte Erinnerung an die lothringischen Händel zugrunde.

161) Res Germ. 96 und 98.

162) Res Germ. 86: Rudiores enim erant (Germani), quam qui nova doctrina caperentur aut a deliriis avocari possent. Vgl. 118: Soli Germani et pertinaciuscule quidem Alemanni in paganismo perstabant.

163) S. den Tacitus von 1533 Bl. aa 4 (er möchte eine Tacituserwähnung bei Jordanes retten, trotzdem dieser Autor propter infelicitatem illorum temporum als parum idoneus testis erscheint). Ebenso Res Germ. 29 über Gregor von Tours.

164) Briefwechsel 324: Conduxerat olim, ut videtur, Cassiodorus senator in suo infelici saeculo, quando cum Romano imperio optimis simul litteris profligatis barbaries apud Italos non solum in Palatio, sed etiam in scholis regnare coepit.

165) Bfwechsel 355: Widmung des Plinius an Johannes von Lasco.

166) Res Germ. 12: Alsae et Alsatiae vocabula rudi saeculo Francorum regum debemus, quorum domestici scribae et ab epistolis homines Gallici quidvis quolibet vocabulo nominabant, modo latinam formam imitaretur. – 62 (Austrasia) quod vocabulum Gallicani scribae effinxerunt, cum a Francis ipsis dubio procul Ostrich vocaretur. – Tacitus v. 1533 S. 428: Sic etiam restituenda sunt illa locorum nomina, quorum fit in lege Salica mentio circa principium, ubi mendose scriptum est a librariis Gallicis.

167) Res Germ. 160: Commentarii mediae antiquitatis hominum plerumque