Seite:De DZfG 1890 04 292.jpg

Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.

Bedeutung gewonnen hat, gebührt ein besonderer Platz. Er ist Italiener, benutzt aber so ausgedehnt Französische Berichte, dass desshalb seine Sonderstellung gerechtfertigt erscheint.

Der Bericht des Giovanni Villani Lib. VII Cap. 25 ff. stellt sich als eine Zusammenarbeitung aus verschiedenen von ihm benutzten Quellen heraus.

Unter diesen stehen oben an die in ausgedehntem Umfang ausgeschriebenen Gesta des Wilhelm von Nangis[1].

Nangis S. 656 al. 47. Villani Cap. 27.
Henricus, frater regis Hyspanie, prime phalangis vexillum accipiens, cum Hyspanis suis de castris primus egreditur, contra primam Francorum exercitus aciem conflicturus. Die erste Schaar des Französischen Heeres [die schiera de’ Provenzali unter Arrigo de Cosance] kämpft an der Brücke gegen Don Arrigio.
Nangis S. 657 al. 40.
Villani Cap. 26.
Interea vero rex fremitu hostium et suorum clamore excitatus, armis induitur, et quam cicius potuit, equum insiliens, duas tantum acies ex suis gentibus ordinavit. In prima autem suorum acie Provinciales suos ponens, quos hactenus bonos habuerat in rebus bellicis adiutores, ad supplementum legionis illius Campanos, Lombardos et alios quotquot habuit barbare nationis voluit adhiberi, tresque duces Francigenos illi bello constituit, Henricum de Cusanciis, qui in illa die regis arma induerat, militem tutissimum et audacem, duosque alios, Johannem de Clariaco et Guillelmum Lestandart, milites inclitos et manu promptissimos, de quorum fidelitate et audatia non dubitans, illi Henrico signifero in phalangis regimine sociavit. il quale [Erard de Valery] ordinò della gente del re tre schiere, e dell’ una fece capitano messer Arrigo de Cousance, grande di persona e buono cavaliere d’arme: questi fu armato colle sopransegne reali in luogo della persona del re, e guidava Provenzali e Toscani e Lombardi e Campagnini[2]. L’altra schiera furono dei Franceschi, onde furono capitani messer Gianni di Crari et messer Guglielmo lo Stendardo, e mise i Provenzali alla guardia del ponte del detto fiume.
  1. Dass Villani für die Schlacht bei Alba den Wilhelm von Nangis, nicht aber dessen Quelle, Primatus, benutzt hat, erscheint von vornherein schon desshalb wahrscheinlich, weil Villani den Wilhelm von Nangis anderweitig benutzt für Dinge, für welche ihm Primatus nicht zu Gebote stand; vgl. Scheffer-Boichorst, Florentiner Studien S. 18–21.
  2. In dieser Form zeigt sich die Benutzung des Nangis, der „Campanos“ hat, während in dem Französischen Text des Primatus steht „ceuls de Capuenne“.
Empfohlene Zitierweise:
Verschiedene: Deutsche Zeitschrift für Geschichtswissenschaft. Freiburg i. Br.: Akademische Verlagsbuchhandlung von J. C. B. Mohr, 1890, Seite 292. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_DZfG_1890_04_292.jpg&oldid=- (Version vom 12.10.2022)