|
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1898) |
|
|
Nocht hot er ball widder en Baal ghalte un sähe wolle, ob se net aa widder kummt. Nocht hot se dem Koch widder gute Wort gäwwe, dass er se nuf losse soll. Do hot der Koch widder gschennt un gsaat: Was witt dann duu drowwe touⁿ, du Allerleihaut? Wie se awwer sou aaⁿghalte hot, hot ers doch zugäwwe: se miist awwer in ere halwe Stunn widder do seiⁿ. Do hot se sich hortig gwesche un hot ihr Klaad aaⁿgzoge, so weiß wie die Wolke am Himmel, wann der Schnee bliht, un mit goldene Stern drin, un isch nuf. Un wie se der Kenig erblickt hot, isch er glei uf se zuu un hot mit ere gtanzt. Un unnerm Tanze hot er sein Ring aus un hot ern an Finger gsteckt. Un wie die Zeit dogwäst isch, dass se hot fort messe, isch se halt widder durchgschlupft bei allem deem, dass er se hot hewe wolle, un isch runner, hot sich ausgzoge un schwazz gmacht un isch zum Koch un hot widder ihr Äärwet gschafft.
Der Kenig hot halt iwweraal rumgfroogt un alles gfroogt, wu se häär isch un wu se isch, un shot niemed nix gwisst. Nocht isch er krank worre vor Kummer. Nocht hot die Allerleihaut dem Koch gute Wort gäwwe: se will dem Kenig e Suppe koche. Noh hot der Koch gsaat: Ja, do keent i scheeⁿ aaⁿgeh, wann du dem Kenig e Suppe koche teetscht un teetscht von deine Hoor neiⁿbringe; do keente mer all ausem Schloss geh! Not hot se halt sou lang gute Wort gäwwe, bis ers er erlaabt hot.
Not hot se halt e Suppe gkocht un hot in de Schepfleffel ihrn Ring, wu rěre an die Hand gäwwe hot, neiⁿgleegt. Un wie der Kenig sich Suppe rausgnumme hot, hot er halt richtig glei den Ring krigt. Not hot er de Koch rufe glosst un hot en gfroogt: Wer hot die Suppe gkocht? Jich, Herr Kenig. Des isch net wohr, duu hoscht se net gkocht! Saag mir, wär se gkocht hot; un wann duus net tuscht, so wärschte vum Schloss gjaagt! Not hot der Koch gsaat: Mer häwwe sou e Holzmadl im Haus, die hot se gkocht. Not hot der Kenig gsaat: Sie soll kumme! Not isch der Koch nunner zur Allerleihaut un hot zu er gsaat: Du wärscht äbbes Schenes aaⁿgstellt häwwe! Du soscht etz nufgeh zum Kenig: er will wisse, wäär die Suppe gkocht hot. Die Allerleihaut hot gsaat: Mach der keeⁿ Sorje derwäje! Un hot sich gwesche un häärgricht un ihr weiß Klaad aaⁿgzoge un isch nuf un neiⁿ zum Kenig.
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI. Hanstein, Bonn 1898, Seite 86. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Alemannia_XXVI_094.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
