|
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI Fridrich Pfaff: Märchen aus Lobenfeld (1898) |
|
|
Not isch se haam un hots ihrem Vatter gsaat. Noch hot er gsaat: Ich will sähe, dass ichs beibringe kann; will awwer doch noch emool nooch ere Fraa suuche losse, un wann ich die finn, so will i di frei gäwwe. Un wie se widder kani gfunne häwwe, noh hot er däs weiß Klaad mache glosst. Do sen e poor Johr drufgange. Un wie er dann seiner Tochter gsaat hot: etz miist er sie nemme, not isch se widder naus un hot widder des alt Mendl aaⁿgtroffe un däs hot er groote: Etz geschst haam un loscht der e glässes Schiffl mache un e Klaad vun allerlei Haut vun alle Tiere wo uf der Welt sen. Un wann du des hoscht, so ziehschts Klaad aaⁿ un gescht fort un geschts Wasser nuf bis de iwwerm Wasser driwwe en houche Bärg siehscht. No fehrscht mit deim Schiffl iwwers Wasser un gescht uf de Bärg, un dort isch e Schloss un dort helscht aaⁿ um Äärwet, un wanns die allergringscht isch.
Un so hot ses gmacht, un wie se ans Schloss kummen isch, noch häwwe se se net bhalte wolle: se heete ihr Leit schun. Noch hot se halt aaⁿghalte, se solle se nur nemme: se woot gäärn die gringscht Äärwet schaffe. Nocht häwwe se se aaⁿgnumme, un do hot se Holz trage messe un Äsche fortschaffe un die niddrischt Äärwet touⁿ messe un hot unnedrin inneme klane finschtere Stiwwel schlofe messe.
Wie se e zeitlang do gwäst isch, hots en Baal gäwwe im Schloss, un do hot se dem Koch gute Wort gäwwe: er soot se aa e bissl nuflosse, dass se neiⁿgucke keent. Nocht hot der Koch gschennt mit er un hot gsaat: Was witt dann duu drowwe touⁿ, du Allerleihaut? Wie se awwer gute Wort ausgäwwe hot, hot ers er erlaabt: se miest awwer in ěre halwe Stunn widder do seiⁿ.
Not isch se in ihr finschter Stiwwl un hot sich hortig gwesche un ihr himmelbloo Klaad aaⁿgzoge mit dene goldene Stern un isch nuf in Tanzsaal. Un wie se der Kenig gseh hot, isch er glei uf se zuu un hot miet er gtanzt. Wie awwer die halb Stunn rumgwäst isch, no isch se fortgsprunge, dass niemend in acht gnumme hot, un hot ihr himmelbloo Klaad widder ausgzoge un sich widder rußig gmacht un isch nuf zum Koch un hot ihr Äärwet gschafft. Un shot niemend gwisst im Saal, wu se häärkummen isch un wu se naaⁿ isch. Un so viel der Kenig gfroogt hot, shot sem niemed sage kenne.
Fridrich Pfaff (Hrsg.): Alemannia XXVI. Hanstein, Bonn 1898, Seite 85. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Alemannia_XXVI_093.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
