Diese Seite wurde noch nicht korrekturgelesen. Allgemeine Hinweise dazu findest du auf dieser Seite.
438.

1322. November 16. Graf Heinrich von Hohnstein entscheidet als Schiedsrichter den Streit zwischen dem Bischofe Albrecht I von Halberstadt und dem Fürsten Bernhard III von Anhalt über die Ascherslebische Erbschaft.

We greve Henric van Honstene de eldere van der gnade Goddes bekennet in des- seme iegenwardegen breve, dot witlik alle, de den sen unde hören, dat we hebben uut- scheden umme de tweiunge unde umme dat orloge, dat was twischen unseme herren van Halverstat up ene sit unde twischen greven Bernhard van Anehalt, unseme omen, uppe de anderen sit also, alse hirna geschreven is. Dat sie oren crigen unde tüsa- mende en tü werende was, dat hebben sie uns un truwen gelovet, wat we sie darumme heten, dat Scholen sie don. So hete we sie beyde dat, dat sie ene rechte sone truwen geloven unde küssen unde dar in beyden siden innemen alle, de mit deme orloge be- grepen sin. Nu hete we greve Henrich van Honstene uch, herre van Halverstat, dat gi greven Bernharde alle de vangenen, de ome unde sinen helperen afgevangen sint in desseme orloge, ledich unde los machen Scholen ires gelovedes, wor sie bekümmeret sint, unde heten we uch ouch, dat gi Scholen geven greven Bernharde von Anehalt twehundert marc lodeges sulveres. Nu hete we uch, greve Bernhart von Anehalt, dat gi unseme herren van Halverstat alle de gevangenen, de ome afgevangen sint unde si- nen helperen van iuwer wegene unde van iuwen helferen, ledich unde los maken Scholen unde alle des gelovedes, dat sie gelovet hebben, dat sie des ledich unde los werden. We heten uch, greve Bernhart van Anehalt, dat gi Aschersleven, hus unde stat, unseme herren von Halverstat uplaten unde vortien, dat her uch daran gelegen hat. Ok schole gi de borgere von deme hus unde von der stat der huldinge loslaten, de sie uch ge- dan hebben, unde an minen herren wisen unde an sin goddeshus. De riddere, de den torn innehaven, schole gi heten, dat si unseme herren deme bischope antworden Scho- len. Ouch hete we, dat gi dat gerichte alse verne buten der stat, alse mit oren plo- gen no bewerken, wat dar binnen lit an grase unde an weyde, unde dat umme de stat gebuwet is unde wesen, mit alleme rechte, alse git hadden1. Darunbuten schole gi, greve Bernhart, behalden den berch, de Asschanie heyzit, alse verne, alse de grave be- grepen hat, wante he tü deme vanlene hört, unde Scholen dar nicht buwen. Ok hete we uch, greve Bernhart von Anehalt, de ansprake, de gi an deme hus tü Westorp hebben Scholen, dat gi der vortien. De breve, de unse herre von Halverstat uch ge- geven hat over dat hus unde over de stat, de schole gi, greve Bernhart, unseme her- ren wedergeven oder sime goddeshus. Ok hete we dat uch beyde, dat gi uweren mannen ore gut wederlien, de uch untseget hadden in desseme orloge, unde Scholen sie bi oreme rechte laten. Ok hete we uch, greve Bernhart von Anehalt, ap des vor- genantes gudes, daz hirvore geschreven stett, von deme riche tü lene heddet, dat gi dat in uweren lenisgeweren unseme herren dem bischope unde sime goddeshus tü gute hebben Scholen also lange, daz her unde sin goddeshus von deme riche irkrigen möge, unde bidden sie uch, dat gi dat emene liet, deme schole git lien. Ok hete we greve Henrich van Honstene uch, herre von Halverstat, unde uch, greve Bernhart von Ane-

Empfohlene Zitierweise:
Diverse: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 3. Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 289. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_289.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)