|
Diverse: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 3 |
|
|
Aus dem im geh. Cabinetsarchive eu Berlin befindlichen Originale vollständig gedr: Gercken cod. dipl. Brand. I. 59—60; Biedel cod. dipl. Brand. II. 1. 465—466. — 1. Fehlt im Orig. — 2. Ist nach Biedel im Orig. aus marchionia corrigiert. Gemeint sind die beiden letzten Brandenburger Markgrafen Ascanischen Stammes, Waldemar (f 1819) und Hein- rich (f 1820). — Vergl. no. 410.
1321. April 22. Das Kloster Hagenrode verkauft mit Erlaubniss des Abtes Hermann II von Nienburg dem Kloster S. Wiperti vor Quedlinburg anderthalb Hufen Landes und einen Hof zu Gersdorf.
In nomine Domini amen. Nos Hinricus Dei gratia prepositus, Johannes custos totumque capitulum ecclesie sancti Johannis baptiste in Hagenrode universis Christi fidelibus audituris presencia seu visuris salutem in filio virginis gloriose. Licet ordo iuris et iusticie, omnia cum discrecione ponderans, adeo incedat sine bivio per semitam racionis, quod ex processu et actis ipsius robur sibi attribuat firmitatis, ne tarnen pro- pter labilem hominum memoriam et cursum temporis momentaneum huiusmodi rerum gestarum acta evanescant pariter et Processus, industria consuevit humana ad cautelam evidentiorem, scripturarum videlicet et sigillorum autenticorum quedam adminicula ad hoc, ut perpetuis titulis fulciantur, pro salubri remedio consultius adhibere. Eapropter ad universorum Christi fidelium noticiam tarn presentis temporis quam futuri pervenire cupimus tenore presencium publice profitentes, quod nos de unanimi consensu et ex- presso ac bona voluntate tocius nostri capituli vendidimus pro triginta marcis Stendal- gensis argenti ecclesie sancti Wicperti extra muros Quedelingburch mansum cum dimidio sitos in campis Gerstorp ac unam curiam cum universis pertinenciis eorundem tarn in villa quam in campis solutos et liberos eidem ecclesie sancti Wicperti prenominate iure ac titulo proprietario perpetuo possidendos, transferentes nichilominus in prepositum, conventum et monasterium sancti Wicperti iam predictum omne ius, quod nobis aut ec- clesie nostre in dicto manso cum dimidio et curia prelibata in presenti competit seu in futurum competere poterit quoquomodo, volentes ipsam ecclesiam sancti Wicperti de predictis bonis cum suis proprietatibus ubicunque, quandocunque et coram quibuscun- que, ut de iure debebimus, secundum ius et iusticiam warandare. Ut autem nostra ven- dicio robur habeat firmitatis, venerabilem dominum abbaten) monasterii in Nigenburch, cuius ecclesie annexi sumus, rogavimus, quod de ipsius voluntate sit ac licencia speciali vendicio prenarrata.
Nos vero Hermannus Dei gratia abbas monasterii in Nigenburch a preposito et conventu in Hagenrode sumus supplicati, ut illa vendicio1, quam fecerunt cum ecclesia sancti Wicperti prope Quedelingburch, per ipsos facta1 de nostra sit voluntate et con- sensu. Peticiones vero ipsorum exaudire volumus propter paupertatem ipsi ecclesie in- cumbentem, licenciamus et admittimus omni iure.
Ne autem hec vendicio ab aliquo calumpniam paciatur aut iacturam, presentem paginam inde confectam sigillo honorabilis viri domini abbatis in Nigenburch ac nostro et capituli nostri sigillis roboratam ad perpetuam rei geste firmitatem prelibato mona- sterio sancti Wicperti et ipsius conventui pro testimonio duximus erogandam. Testes huius rei sunt: Johannes de Hersleve, Fredericus de Eysleve, Couradus de Egelen,
Diverse: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 3. Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 272. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_272.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
