Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


401.

1320. September 27. Frankfurt. König Ludwig belehnt den Grafen Bernhard III sowie die Grafen Albrecht I und Waldemar I von Anhalt mit der Pfalzgrafschaft zu Sachsen, der Mark Landsberg sowie mit den Reichsschlössern Kiffhausen und Allstedt.

Nos Ludowicus Dei gratia Romanorum rex semper augustus ad universorum notitiam volumus pervenire, quod regali circumspectione provide attendentes virtutum merita, quibus illustris Bernhardus comes de Anehalt, princeps et affinis noster carissimus, longe lateque laudabiliter commendatur, ac multiplicia obsequia, que nobis et sacro Romano imperio exhibuit et in antea studiosius exhibebit, eidem Bernharde meritorum ipsius obtentu ac illustribus Alberto et Woldemaro comitibus de Anhalt, patruis dicti Bernhardi, et ipsorum heredibus comitatum palatinum Saxonie, principatum et marchiam in Lantsperch cum omnibus munitionibus, villis, curiis, bonis quibuscumque et obventionibus ab utraque parte fluvii Sale ad dicta dominia seu principatus spectantibus, cum omnibns bonis simpliciter ac universaliter, que nunc inclita Agnetis marchionissa Brandeburgensis, soror nostra carissima, possidet et que ad ipsam devoluta sunt ex obitu illustrium Hinrici senioris, mariti ipsius, ac Hinrici iunioris, nati eiusdem, marchionum Brandenburgensium, queque predicti ab imperio tenuerunt in feodum, contulimus ac dictum Bernhardum, patruos ipsius et heredes eorundem de omnibus prenominatis auctoritate regia liberaliter tenore presentium investimus. Insuper infeodamus predictos de castris imperialibus Choeffhuszen et Alstede cum omnibus redditibus, fructibus, iuribus spectantibus ad ipsa hac conditione, quod munitionibus et bonis, quas et que dicta soror nostra marchionissa Brandenburgensis nunc tenet et possidet, per vite sue tempora sine diminutione qualibet libere perfruatur. Post cuius obitum omnia predicta dictis Bernhardo, patruis suis ac ipsorum heredibus plene cedent. In cuius rei testimonium presentes litteras conscribi et nostre maiestatis sigillo iussimus communiri. Datum in Franchenfurt oppido nostro regali, vo Kalendas Octobris, anno Domini millesimo tricentesimo vicesimo, regni vero nostri anno sexto.

Transsumpt einer Urkunde des Officials der Dompropstei Magdeburg d. d. 1495. Mai 11, in welcher das an vorstehender Urkunde angehängt gewesene Siegel also beschrieben wird: An dissem briffe hanget eyn ingesigell mit geler und roter farbe vermengeter sydensnüere in gelen wachsse awssgedrugkt, in dess mittell eyn globat mit eynem crutze verzeichent und in seyner circumferentien mochte men leszen disse wort: Ludowicus Dei Gratia Romanorum Rex Semper Augustus. - Gedr: Lünig Reichsarch. X. Part. spec. II. Thl. III. Forts. III. 166; Gesch. d. Pfalzgrafschaft Sachsen 208; Leuckfeld antiqq. Kelbrac. et Alstet. 272; Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 529; Buchholtz Gesch. d. Churmark V. Anh. 30; Riedel cod. dipl. Brand. II. 1. 460-461; im Auszuge: Pfeffinger Vitriar. illustr. II. 527. - Vergl. Böhmer Regg. Ludwigs d. B. no. 409.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 264. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_264.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)