Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


domine Konegundi servienti ibidem proprietatem dimidii mansi siti in campo et villa Prisendorff cum omni iure et attinentiis dedimus perpetuo possidendam1, quodam iure nostro, quod vulgariter borgkvutter dicitur, nobis de eodem dimidio manso omni anno dando abrenunciato penitus et excluso. Ut autem dicta donacio a nobis inviolabiliter observetur, presentem litteram dedimus et nostro sigillo fecimus communiri. Testes etiam huius sunt: Henricus marschalckus, qui dimidium mansum predictum a nobis feodali possedit titulo, Eckehardus Stamere, Hermannus dictus Knut milites, et quam plures alii fide digni.

Datum Ascharie, in die sancte Scolastice virginis, anno Domini mocccoxj.

Aus dem Copialbuche des Klosters Oldisleben im Staatsarchive zu Weimar. Erwähnt: Mencken script. rer. Germ. I. 635; im Auszuge: Müller Staatscab. erste Eröffn. 364; Lenz Becmann. enucl. 229. - 1. Mspt: possidendum.


228.

1311. Februar 10. Burchard von Zehlingen und dessen Söhne Hermann und Witego verkaufen dem Kloster Ballenstedt eine Hufe Landes und eine Curie zu Zehlingen.

Omnibus hoc scriptum audituris seu visuris nos Borchardus de Tzelinge ac Hermannus et Vitego, filii nostri, recognoscimus et tenore presencium publice protestamur, quod pleno heredum nostrorum accedente consensu et deliberatione bona prehabita vendidimus domino abbati et conventui sancti Pancracii in Ballenstede unum mansum situm in campis Tzelinge et unam curiam in villa ibidem liberaliter possidendum. Ut igitur hec emptio robur perpetue firmitatis obtineat et ne valeat a nostris successoribus aliqualiter infirmari, presens scriptum conscribi fecimus et nostri sigilli munimine roborari. Testes huius rei sunt: Hinricus miles dictus de Asmersleve et sui fratres Johannes et Bodo, Burchardus dictus pincerna et Hinricus frater suus, duo fratres Burchardus et Fridericus de Buchkerode, et alii quam plures fide digni. Datum anno Domini m.cccoxjmo, in die beate Scholastice virginis.

Nach einer von dem Original, an welchem noch das zerbrochene Siegel des Ausstellers anhing, genommenen Abschrift des weiland Archivars Rust zu Bernburg.


229.

1311. März 4. Luckau. Bodo von Eilenburg und dessen Söhne verkaufen in Gegenwart des Grafen Albrecht I von Anhalt den Markgrafen Waldemar und Johann von Brandenburg ihren Antheil am Schlosse Senftenberg (Semptinberg).

--- presentibus testibus idoneis, scilicet illustri Alberto de Anhalt comite, Frederico de Alvensleve, Droysekino de Krochern, Nycolao de Buk, Henningo de Blanchinburg et aliis quam plurimis fide dignis.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 149. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_149.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)