Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


decem et octo mansorum Johannes de Wedersleve simili titulo tenebat a nobis, quod quidem pheodum dictus Johannes et heredes ipsius nobis liberaliter resignarunt renunciantes omni iuri, quod ipsis in dicta decima decem et octo mansorum competere poterat seu aliquando competebat, itaque nos dictam decimam tenentes liberam ac solutam ecclesie vestre et vobis sponte, voluntarie et liberaliter resignamus, renuntiantes similiter omni iuri, quod nobis ac nostris quibuslibet competit vel competere poterit in futurum, quod tenore presentium recognoscimus et publice profitemur. In cuius rei testimonium presentem literam nostram nostro sigillo signatam vobis duximus transmittendam. Acta sunt hec in Wedestorp, anno Domini mo.ccco. septimo, in die Viti et Modesti martyrum beatorum. Testes huius sunt rei: Johannes et Albertus de Monte, Eckehardus Stamere et Albertus de Ditforde milites, et quam plures alii fide digni.

Aus dem Copiale CXXXV und dem Copiale Halberstad. miscell. (no. CII) im Staatsarchive zu Magdeburg. - Im Regest bei Kunze Kl. Adersleben 39.


145.

1307. Juni 22. Halberstadt. Bischof Albrecht I von Halberstadt bestätigt dem Kloster Adersleben die Schenkung seines Vorgängers Volrad bestehend in dem Zehnten von verschiedenen theilweise von dem Grafen Otto II von Anhalt erst aufgelassenen Gütern.

In nomine sancte et individue trinitatis Albertus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus dilectis nobis in Christo preposito, abbatisse et priorisse totique conventui monasterii sanctimonialium in Adesleve cum orationibus salutem in filio virginis gloriose. Cum officii nostri benignitas non sine ratione deposcat, ut ea, que a predecessoribus nostris maxime pro commodo Christi fidelium subditorum nostrorum pie acta invenimus, rata habentes et grata facilius approbemus, eapropter, dilecte filie, quorundam privilegiorum vestrorum tenore perspecto sufficienter instructi, quod pie recordationis predecessor noster Vulradus, quondam episcopus ecclesie Halberstadensis, de consensu tunc prepositi, decani totiusque capituli ecclesie nostre donavit monasterio vestro decimam seu proprietatem decime triginta mansorum sitorum in campo Adesleve et totidem arearum in villa ibidem cum quibusdam aliis vobis perpetuo possidendam, prout in prefatis instrumentis inde confectis et sigillorum dicti domini Vulradi atque capituli appensione munitis plenius continetur1, dictam mansorum donationem presentibus approbamus et, cum Joannes de Wedersleve tenuerit annis iam pluribus titulo pheodali fruetus decime decem et octo mansorum in dicto campo Adesleve sitorum ab illustri principe patruo nostro dilecto domino Ottone comite de Anehalt, cui heredum suorum accedente consensu dictum pheodum idem Joannes liberaliter resignavit, ipse quoque comes patruus noster, ab ecclesia nostra inpheodatus dictorum decem et octo mansorum decima, nobis et ecclesie nostre ipsam similiter libere resignavit2, predicti, videlicet tam patruus noster quam Joannes de Wedersleve, renuntiantes omni iuri, quod ipsis seu eorum heredibus ac posteris forsan posset competere in futurum, nos decimam sepedictorum decem et octo mansorum ex predictis resignationibus in manu nostra tenentes ad ecclesiam vestram devote transferimus ad honorem Dei omnipotentis ac gloriose virginis matris sue

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 97. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_097.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)