Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


119.

1306. Januar 1. Die Aebtissin Bertradis von Quedlinburg und ihr Convent verkaufen dem Kloster Michaelstein zwölf Hufen Landes zu Hercksdorf, deren Vogtei früher die Fürsten von Anhalt besessen.

In nomine sancte et individue trinitatis amen. Bertradis1 abbatissa, Sophia preposita, Ermegardis decana totumque eiusdem ecclesie capitulum universis Christi fidelibus, ad quos presens pervenerit, in perpetuum. Acta presentium clarissime et verissime posteris innotescunt, cum veritate litterarum et fidelitate testium confirmantur. Eapropter presentibus recognoscimus et testamur, quod nos de unanimi nostri capituli consilio et consensu, matura et diligenti deliberatione prehabita, prospicientes etiam meliora vendidimus et solempniter donavimus abbati et conventui monasterii Lapidis sancti Michaelis xij mansos nostros proprios sitos in Herkstorp cum advocacia, cum hominibus, pratis2, lignis et pascuis et omnibus aliis quibuscunque suis iuribus et pertinentiis, quocunque nomine censeantur, tam in villa quam in campis, ab omni alieno domineo exemptos, libere et quiete in perpetuum possidendos3 ita, ut monasterium Lapidis sancti Michaelis omnem iurisdictionem, libertatem et utilitatem habet4 in dictis mansis et suis pertinentiis, quam nostra ecclesia habuit in premissis. Pro dictis autem mansis accepimus xxviij marcas puri argenti, quam pecuniam pleno numero et pondere nobis solutam esse recognoscimus in hiis scriptis: de eadem pecunia nos ab usura Judeorum absolvimus, sub qua dampnabiliter et graviter tenebamur. De supra scriptis autem mansis quidam sunt iuris litonici, quidam censuales, unde sub quacunque forma seu censu ad nos dicti mansi pertinebant, sic ipsos transtulimus ad monasterium sepe dictum. Mittimus etiam abbatem et conventum monasterii nominati in possessionem omnium premissorum litteras per preseutes. Ad cuius rei certitudinem ampliorem sigilla nostra, videlicet nos Bertradis abbatissa nostrum necnon capituli nostri, presenti littere duximus apponenda in robur perpetue firmitatis. Testes huius contractus sunt: Jutta de Kraneckfelt, Luckardis preposita de Wenthusen, dominus Borchardus et Conradus dictus de Berneborch sacerdotes, ecclesie nostre canonici; dominus Bernardus et Bertoldus de Ditfforde milites, nostre ecclesie ministeriales, Conradus servus preposite, et plures alii fide digni. Datum anno Domini mo.cccmo sexto, in die circumcisionis Domini.

Aus dem Aschersleber Copialbuche im dortigen Stadtarchive. - 1. Von Quedlinburg. - 2. Am Rande: Littera presens loquitur de pratis, lignis et pascuis etc. Est enim pratum in istis partibus, locus, in quo colligitur fenum pro equis et aliis bestiis, et tale non poterat colligi in palude, sed arundines seu canne ibi colliguntur. Et sic dicunt pratum et arundinetum vel prata et arundineta. - 3. Am Rande: Hic clare probat, quod nullum aliud dominium habent monachi super istos xij mansos prenotatos, quam iurisdictionem, libertatem et utilitatem, que iurisdictio dicitur advocatia sive prefectura xij mansorum et non super villam Herckstorp etc. - 4. So im Mspt. - Vergl. no. 117.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 80. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_080.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)