de Hoym, Heynricus marscalcus, Lodewigus de Elveligrode, Allexander Stumpo, Otto Gogravius milites, famuli vero Heinemannus camerarius, Arnoldus de Jersleve, Heynricus de Redere, Heynricus de Curia, et quam plures alii fide digni.
Datum per manum Bethemanni notarii nostri, anno Domini mo.ccco.iijo, in vigilia beati Jacobi apostoli.
1303. August 2. Quedlinburg. Erich von Frose (genannt von Gattersleben) verkauft der Aebtissin Irmingard II von Gernrode und dem dortigen Klosterconvente die Vogtei über fünftehalb Hufen Landes zu Sulten.
In nomine Domini amen. Ericus dictus de Vrosa universis presencium inspectoribus seu auditoribus subscriptorum notitiam in perpetuum. Cum dubius sit status hominum et incertus labilisque ipsorum memoria, expedit facta racionabilia, ne in posterum oblivione deleantur seu malorum versuciis depraventur, muniri testibus et scriptura. Hinc est quod ad notitiam tam presencium quam futurorum cupio pervenire, quod de communi consensu heredum meorum vendidi venerabili domine Irmegardi abbatisse et conventui in Gerenrode advocatiam et omne ius, quod ego et parentes mei habuimus hactenus ratione advocatie in quatuor mansis et dimidio et curiis et areis et aliis omnibus pertinentibus ad ipsos mansos sitis in villa Sulthen, spectantibus ad predictam ecclesiam et conventum, pro sex marcis usualis argenti, quamquam manifestum fuerit pluribus et notorium, sicut etiam presentibus fateor publice protestando, quod in predictis bonis nichil umquam ego et premissi parentes, predecessores mei, in eadem advocatia de iure habuimus, nisi quod coloni eorundem, non coacti, non exacti, nobis sponte facere voluerunt, nec ipsos ad servicia vel exactiones nobis faciendas umquam conpulimus, sicut nec debuimus nec de iure facere poteramus. Ceterum ad evidentiam pleniorem huius empcionis infeodavi nomine premisse ecclesie et ad manus ipsius Eberhardum de Bukgerode et Bethemannum camerarium, eiusdem venerabilis domine Ermengardis1 abbatisse famulos, predicta advocatia ita, ut eadem fruantur et colonis pleno iure, sicut ego et pretacti mei parentes eisdem hactenus usi sumus, nichilque mihi iuris nec heredibus meis reservabo nisi tantum feodum, quo ab illustri principe …2 duce Saxonie sum infeodatus, illudque ad bonum et ad plenum usum sepedicte ecclesie sine dolo et malicia tenebo, quousque requisitus fuero, tunc omni occasione postposita eidem …2 meo domino resignabo. Si autem, quod absit, alter famulorum prenominatorum vel uterque de medio tolletur, tunc alium seu alios eciam quoscumque a prelibata ecclesia ad hoc deputatos ego vel heredes mei, si de medio sublatus fuero, remota omni contradictione non negabimus infeodare. Ad robur autem evidencius huius facti et empcionis presentes inde confectas sigilli mei et prelibate ecclesie in Gerenrodh ministerialium, scilicet domini Henninghi de Monte Erici et domini Conradi de Kocstede et domini Alberti de Monte militum, sigillorum dignum duxi munimine sigillandas. Testes huius rei sunt principales, quorum sigilla sunt apposita, et Walravenus et Johannes et Hermannus
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 3., Dessau: Emil Barth, 1877, Seite 43. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_3_043.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
