Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


628.

1288. (Januar 1-Februar 22.) Rom. Der Erzbischof Michael von Antivari stellt nebst sechs anderen Erzbischöfen und Bischöfen einen Ablassbrief für die Besucher und Wohlthäter des Baarfüsserklosters S. Johannis zu Zerbst aus.

Universis Christi fidelibus, ad quos pervenerit hec scriptura, Michael Antibarensis, Perronus Larinensis, Johannes Mokytensis, Maurus Ameliensis, Teoctistus Adrianoloponensis1, Lituardus Nepesinus, Romanus Cretensis archiepiscopi et episcopi salutem in Domino sempiternam. Quoniam, ut ait apostolus2, omnes stabimus ante tribunal Christi recepturi, prout in corpore gessimus, sive bonum fuerit sive malum, oportet nos diem messionis extreme bonis operibus prevenire et eternorum intuitu seminare in terris, quod reddente Domino cum multiplicato fructu recolligere debeamus in celis, firmam spem fiduciamque tenentes, quoniam qui parce seminat, parce et metet, et qui seminat in benedictionibus, de benedictionibus et metet vitam eternam. Cupientes igitur, ut claustrum sancti Johannis de Cerwisth, Brandeburgensis diocesis, congruis honoribus frequentetur, omnibus vere penitentibus et confessis, qui ad dictum claustrum in festis subscriptis, videlicet in festis nativitatis, resurexionis, ascensionis Domini nostri Jhesu Christi atque Pentecostes, in singulis festis beate virginis Marie, sancti Johannis baptiste, Philippi et Jacobi apostolorum, sancti Nicholai confessoris et Francisci, sancte Marie Magdalene, sancte Katerine virginis, omnium sanctorum atque dedicationis, et per singulorum festorum octavas causa devocionis accesserint et visitaverint necnon ad sustentacionem dicti claustri manus adiutrices porexerint seu in extremis laborantes quicquam facultatum suarum legaverint et qui pro salubri statu Lamberti de Streguth, qui in curia Romana suis laboribus et expensis litteram istam legitime impetravit, dum vivit, et pro anima post eius obitum et omnium fidelium defunctorum orationem dominicam cum salutatione angelica dixerint mente pia, singulis singulas dierum quadragenas de iniunctis sibi penitenciis cum consensu diocesani misericorditer iu Domino relaxamus. In cuius rei testimonium presens scriptum sigillorum nostrorum munimine duximus roborandum.

Datum Rome, anno Domini mo.ccolxxxoviijo, apostolica sede vacante3.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit dem an roth- und gelbseidenen Fäden anhängenden sieben Siegeln der Aussteller. - Gedr: Beckmann Hist. d. F. Anhalt I. 232-233. - 1. So im Orig. - 2. 2 Cor. 5. 10 und 9. 6. - 3. Da Nicolaus IV schon am 22 Februar 1288 gewählt und am 25 Februar d. g. J. geweihet wurde, so gehört die Urkunde in die Zeit vom 1 Januar bis 22 Februar.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 443. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_443.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)