Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


613.

1287. März 17. Wippra. Ludwig von Hakeborn überlässt Konrad von Didbeke dem Kloster Mehringen.

Lodewicus Dei gratia dictus de Hakeborne omnibus hanc litteram inspecturis salutem in Domino. Ne ea, que aguntur in tempore, simul labantur cum tempore, frugi est, ut litterarum testimonio perhennentur. Noverint universi tam presentes quam posteri, quos presens hoc scriptum contingerit1 intueri, quod nos Conradum dictum de Dipbeke de iure, quo nobis astrictus fuerat, libere contulimus ecclesie beate virginis in Merigge gloriose. Et ut nostra donatio robur obtineat firmitatis, presentem litteram conscribi fecimus sigilli nostri munimine roboratam.

Actum in Wippere, anno Domini mo.cco.lxxxvijo, feria secunda post Letare. Huius rei testes sunt: dominus Johannes plebanus in Silde, Johannes dictus Stekemetzes, Cunradus de Nigendorp, Cunradus dictus de Hörne, et plures alii fide digni.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: das an einem Pergamentbande angehängt gewesene Siegel ist verschwunden. - 1. So im Orig.


614.

1287. Mai 1. Quedlinburg. Rudolf und Johann von Winningen verkaufen dem Kloster Michaelstein eine Wiese zu Winningen und das Holz Darm, welche sie dem Grafen von Anhalt aufgelassen.

Universis, ad quos presentis scripti noticia pervenerit, Rodolfus miles, Johannes1 filius eiusdem de Winigen in perpetuum. Ne lapsu temporis ea, que geruntur et provide statuuntur, elabantur, a sigillorum inpressione, a scripturis et testibus acta hominum indelebilem recipiunt firmitatem. Igitur tam presentibus quam posteris volumus esse notum, quod ecclesie in Lapide sancti Michahelis pratum quoddam situm in Winnige et silwulam quandam, que vulgo Dharm vocatur, vendidimus sub hac forma: ex nunc nichil iuris nobis in prescriptis bonis poterimus vendicare. Verum, quia ius proprietatis apud illustrem principem comitem de Anahalt residet, nos ab eodem principe sicut tenuimus, ita ad manus ecclesie bona tenebimus prenotata. Quandoque autem ab abbate seu fratribus ecclesie requisiti fuerimus, libere et sine contradictione qualibet bona resignabimus memorata. Ut autem ampliori cautela prelibata ecclesia muniatur, ipsi warandiam promittimus, si qui, quod absit, eandem ecclesiam vellent inpetere pro hiis bonis. Ut autem hic noster contractus a nobis inviolabilis perseveret, presentem paginam sigillo nostro et subscriptis testibus communimus. Sunt autem testes: dominus Rodolfus de Gatersleve, dominus Ludewicus pincerna de Nendorp et Jordanis filius eiusdem, dominus Johannes de Tseringen, Johannes de Winnigen, et plures alii fide digni. Acta sunt hec anno Domini mo.cco.lxxxvij in Quedelingeburc, Kal. Maii.

Aus dem Original im Landeshauptarchive zu Wolfenbüttel, mit dem an einem Pergamentbande hängenden Siegel Rudolfs v. W. - 1 Orig. nur: Jo.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 434. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_434.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)