Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


aliorumque episcoporum una cum nostra indulgencia dabitur omnibus vere confessis et contritis, qui ad diem dedicacionis devote accesserint suasque fuerint elemosinas elargiti, ceterum volentes ibidem non confirmatos confirmare, penitentes reconciliare, quare specialem indulgenciam conferemus, confirmantes et ratificantes omnium episcoporum indulgencias, quas memorate ecclesie contulerunt.

Datum Brandeburg, anno Domini mo.cco.lxxo.vo, quarto decimo Kalendas Maii, pontificatus nostri anno xijo.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst: von einem Siegel keine Spur.


455.

1275. April 19. Ascharien. Graf Otto I von Ascharien überlässt in Gemeinschaft mit seinem Bruder Heinrich dem Kloster Adersleben das Eigenthum an einem Weidicht zwischen Gundersleben und Adersleben, sowie an dem Weidicht Sinworp bei Adersleben.

In nomine sancte et individue trinitatis Otto Dei gratia comes Ascharie et princeps de Anhald omnibus in perpetuum. Quoniam facta hominum per oblivionem et mortem sepius abrogantur, ideo per scripta et testes ydoneos sumunt robur perpetue firmitatis. Notum igitur esse cupimus universis Christi fidelibus, quod Conradus de Wegeleve et Hermannus frater suus, filii domini Hermanni de Wegeleve, salictum situm inter Gundesleve et Adesleve, quod de manu nostra tenebant, vendiderunt conventui dominarum in Adesleve pro undecim marcis usualis argenti, cuius proprietas nostra fuit, quam cum dicto salicto nos et frater noster Henricus contulimus pro tribus marcis prefato conventui perpetuo possidendam. Protestamur etiam, quod Hinricus miles dictus de Ditforde salictum situm apud Adesleve, quod Sinworp vulgariter appellatur, vendidit eidem conventui dominarum et quadraginta iugera pro viginti marcis, quorum proprietas etiam nostra fuit, et ea dictus miles de manu nostra tenebat. Hanc proprietatem salicti et iugerum nos et frater noster Hinricus sepe dicto conventui contulimus etiam pro quinque marcis similiter possidendam. Ne igitur hoc factum oblivio deleat aut malignantius quis infringat, hanc litteram super his1 dedimus sigilli nostri robore confirmatam. Huius rei testes sunt: magister Hildebrandus canonicus in Goslaria, Conradus dictus de Bokenem canonicus in Gerenrode; Ulricus marscalcus noster, et quam plures alii fide digni. Acta sunt hec Ascharie, anno Domini mo.cco.lxxv, tercio decimo Kalendas Maii.

Aus dem Original gedr: Kunze Kl. Adersleben 20; auch in v. Lebebur allgem. Archiv XI. 260-261. Correcturen nach der Abschrift in dem Copiale CXXXV und in dem Copiale Halberst. miscell. (no. CIII) im Staastarchive zu Magdeburg. - 1. Kunze: pro iis.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 328. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_328.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)