Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


borglehen, monasterio sancte Marie virginis ante muros civitatis Northusen cum omnibus attinentiis contulimus perpetuo possidendos. Quod autem hec nostra donatio firmiter et inviolabiliter observetur, presens scriptum prefato monasterio in evidens testimonium erogavimus2 sigillorum nostrorum munimine roboratum. Testes huius facti3 sunt: Konemundus de Monte, Lodewicus de Elfelingerode4, Johannes dapifer, Ulricus marschalcus noster, cives5 de Northusen Rudolfus advocatus, Johannes et Godeschalcus et Henricus filii Godeschalci, Conradus Saxonis, Henricus de Wissense, et alii quam plures.

Gedr: Förstemann Urkdl. Gesch. d. Stadt Nordhausen, Urkk. p. 48 no. 52 (aus einem Copialbuche des Kl. Neuwerk s. XV). - 1. Förstem: actu. - 2. Derselb: irrogavimus. - 3. Derselb: faeti. - 4. Derselb: Elfeningerode. - 5. Derselb: cives nostri. - Die Urkunde scheint bald nach dem Tode des Fürsten Heinrich II († 1266) ausgestellt zu sein. Mit dieser ungefähren Zeit (1267) stimmen auch die Zeugen, welche sich zum Theil in no. 321 wiederfinden.


343.

1268. Februar 22. Halberstadt. Bischof Volrad von Halberstadt bestätigt die Schenkung verschiedener Güter, darunter des Zehnten zu Hohndorf, den der Stiftsherr Albert von St. Pauli von Friedrich von Gernrode erkauft hat, zum Unterhalt der armen Schüler an dem genannten Stifte St. Pauli.

In nomine sancte et individue trinitatis Volradus Dei gratia Halberstadensis ecclesie episcopus in perpetuum. Ea merito condigno favore prosequimur et quo valemus firmitatis robore communimus, que ad ecclesiarum utilitatem et commodum ordinantur. Proinde universorum Christi fidelium noticie dignum duximus intimare, quod dilectus noster magister Albertus, custos et canonicus ecclesie sancti Pauli in Halberstat, zelo pietatis ac devocionis accensus, anime sue saluti consulens, ecclesie quoque, in qua intitulatus est, fructificare cupiens bona quedam eidem ecclesie de sua propria pecunia comparavit statuens et decernens, ut illorum proventus ad pauperum scolarium in eadem ecclesia Deo deserviencium necessitatem et indigenciam sublevandam perpetuo fideliter ministrentur, ut et disciplinis scolasticis expedicius et divinis officiis liberius intendere valeant et vacare. Nos igitur dicti magistri Alberti1 laudabile propositum et ecclesie non modicum exinde succrescens commodum attendentes decimam ville Hondorp aput Germersleve tam predialem quam personalem, quam pro centum marcis Halberstadensis argenti a Friderico milite de Gerenrode et suis heredibus, et duos mansos in maiori Quenstide sitos cum area, quos a Gevehardo de Minsleve et suis heredibus pro sexaginta marcis Halberstadensis argenti emerat, post resignacionem liberam a predictis Friderico et Gevehardo in nostris manibus, a quibus eadem bona iure pheodali tenuerant, factam ad pium sepedicti magistri Alberti1 desiderium consummandum communi et concordi consensu nostri capituli accedente predicte ecclesie sancti Pauli contulimus proprietatis titulo perpetuo possidenda et hoc pacto, ut omnes fructus inde provenientes ad sustentacionem et commodum pauperum scolarium, ut premisimus, convertantur hoc adiecto, ut scolares de supradicti magistri Alberti1 parentela Christo servire volentes

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 249. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_249.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)