Wernekinus sone, Bertoldus de Thitforde, Reinlevus Struve, Henricus de Aqua, Hermannus Marroch, Jacobus de Thitforde, Olricus et Johannes fratres de Marsleve, Conradus de Rodesleve, Bernardus de Groninge, et alii quam plures.
Acta sunt hec anno gratie millesimo ducentesimo quadragesimo primo.
1241. Die Aebtissin Gertrud von Quedlinburg verkauft den Zehnten von 52 Hufen Landes zu Marsleben an den Grafen Heinrich von Regenstein und entschädigt ihr Stift durch den Ankauf von 11½ Hufen in anderen Ortschaften, darunter auch, in Hoim.
In nomine Domini amen. Gertrudis Dei gratia Quidelingeburgensis ecclesie abbatissa omnibus in perpetuum. Cum res geste non solum vetustate temporis deleantur, verum etiam a plerisque, quibus incognitus existit earum eventus pariter et processsus, reprehensionis malivole calumpnia subvertantur, ideo necessitas id exposcit et requirit utilitas, ut talibus scriptorum et testium amminiculis memoria fulciatur, ne oblivione penitus opprimatur et malitiosis omnis calumpniandi locus et aditus precludatur. Ad noticiam igitur universorum tam presentium quam futurorum cupimus pervenire, quod, cum in electionis nostre principio multis esset abbatia debitis onerata, inter cetera, que nunc exprimere non valemus, eam Jacobo iudeo de Blankenburch in ducentis et tredecim marcis examinati argenti sub usuris continuis invenimus obligatam. Sane cum urgens nos impelleret necessitas ad huiusmodi debitum persolvendum tam pro removendis usuris assiduis quam etiam pro fideiussoribus ipsius pecunie liberandis, requisito et habito super hoc nostri conventus et ministerialium ecclesie nostre nec non aliorum prudentum consilio et assensu, decimam quinquaginta duorum mansorum in Marsleve comiti Henrico de Regensten pro pecunia ducentarum et octo marcarum iure concessimus feodali, que ab ipso supradicto iudeo fuit totaliter persoluta. Quamvis ergo mutuum eiusdem pecunie nec per nos contractum fuerit nec expensum, nec infeodatio decime pretaxate nostre possit vel debeat negligentie aliquatenus imputali, condolentes tamen ecclesie nostre dampno, plurimum in hac parte, in restaurum ipsius decime de pecunia nostrorum reddituum possessiones quasdam duximus comparandas, ex quibus emimus tres mansos in Marsleve pro triginta novem marcis a Bernardo marscalco, ab Arnoldo de Sandberch pro quadraginta marcis et una duos mansos in Hoiem, a Bertoldo de Marsleve pro triginta marcis mansum et dimidium in Tzalersleve maiori, a Burchardo de Sman pro undecim marcis unum mansum situm ibidem, a Henrico de Thitforde pro decem et novem marcis unum mansum ibidem, a Bertoldo de Thitforde pro quindecim marcis unum mansum in Orden maiori, a Wasmodo de Orden pro decem et octo marcis unum mansum in Querenbeke, a Conrado de Orden minori pro quatuordecim marcis et dimidia mansum unum. Hii omnes prorsus a iure advocaticio sunt exempti. Ut igitur
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 124. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_124.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
