domini Alberti militis de Ezrizk, a me abbate et ecclesia nostra iure obtinet feodali,
hoc decrevimus statuendum, videlicet ut idem mansi post mortem prefate domine, que
ipsos vite sue tempore possidebit, sint ipso iure ad ecclesie nostre custodiam deputati
utpote liberi et absoluti. Decrevimus etiam hoc similiter statuendum, ut, cum custodia
dictos mansos in suam receperit possessionem, statim tres mansi eiusdem estimationis
de bonis in Stasforde nuper custodie assignatis redeant ad mensam domni abbatis, cui
antiquitus serviebant. Ne igitur quod a nobis concorditer et rationabiliter est statutum, a successoribus, abbatibus aut nostris posteris, valeat infirmari, constitutionem
hanc in scriptis redactam et quasi pro lege habendam sigillorum nostrorum robore
firmamus.
Actum Niemburg, anno Domini millesimo cc.xxxiiij.
1235. Juni 1. Halberstadt. Bischof Friedrich II von Halberstadt vermittelt den Verkauf der Vogtei zu Hoim seitens des Burgmannen in Arnstein, Johann von Lewenberg, an die Marienkirche zu Halberstadt.
In nomine sancte trinitatis Fredericus Dei gracia Halberstadensis episcopus in perpetuum, amen. Universis tam presentís temporis quam futuri Christi fidelibus innotescat, quod, cum dilectus nobis Johannes dictus de Lewenberch, castrensis in Arnestein, advocatiam in Hoiem, quam tunc temporis a comite Hoiero de Valkensten tenebat in feodo, dilectis in Christo ecclesie sancte Marie in civitate nostra canonicis redimendam offerret, ipsi, quia ecclesie ab advocatis plurimum flagellantur et diebus istis maxime qui sunt mali, timentes, quod, si eam alius aliquis conpararet, ipsi et ipsorum homines forsitan gravarentur, redimere eam decreverunt. Cumque diu super forma contractus dissensio verteretur, canonicis pecuniam, qua debebat redimi, dare nolentibus, nisi eis per omnia cautum esset, mediantibus tandem nobis ad concordiam accesserunt ita, quod dictus Johannes1 comiti Hoiero et comes nobis advocatiam eandem voluntarie resignavit, quam nos vacantem nobis et liberam ecclesie et canonicis contulimus antedictis perpetualiter et libere possidendam. Et ut maior eis securitas fieret et cautela, idem Johannes coram nobis pluribus, qui aderant, audientibus promittebat, quod, si aliquis ecclesiam super hac re impetere vellet in posterum, ipse pro ea stare non indebite niteretur. Huius rei testes sunt: maioris ecclesie nostre canonici Meinhardus maior prepositus, Johannes decanus, Anno quondam decanus, Arnoldus sancti Pauli et Liudolfus in Wallebeke prepositi, Cono et Engelbertus; laici vero nobiles Heinricus de Regensten, Hermannus de Woldenberg, Conradus de Wernigerod, Heinricus de Sladem comites, Wernherus et Conradus fratres de2 Susliz, ministeriales autem Alvericus de Dunstede pincerna, Johannes de Alvensleve dapifer, et alii quam plures. Et ne aliqua tempore procedente facti huius ambiguitas oriatur, hanc litteram inde conscriptam ad veritatis indicium sigilli nostri impressione signatam fecimus adnotari sub anathematis interminatione
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 103. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_103.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
