1226. (Januar-September.) Bischof Gernand von Brandenburg bekundet, dass Arnold von Rothenvörde sein gesammtes Eigenthum in Rothenvörde mit Zustimmung seines Herrn, des Grafen Heinrich I von Ascharien, dem Kloster U. L. Frauen zu Magdeburg verkauft habe.
Gernandus miseratione divina Brandeburgensis episcopus universis fidelibus presentem paginam inspecturis. Cum nostris temporibus in emptionibus maxime et venditionibus habundans cautela merito requiratur, tum propter presentis etatis maliciam, que semper ad malum pronior est quam ad bonum, tum etiam propter conditionem humane fragilitatis, cuius memorie ordo rerum legitime gestarum elabitur, ne temeritas vel oblivio obnubilet veritatem, expedit et oportet, ut geste rei series litteris autenticis committatur et ad excludendum totius ambiguitatis dubium confirmetur ab eis, penes quos est auctoritas confirmandi. Notum proinde sit Christi fidelibus universis tam presentibus quam futuris, quod Arnoldus miles de Rodenvorde, ministerialis domini Heinrici comitis Ascharie, in nostra et dominorum nostrorum maioris ecclesie in Magdeburg canonicorum presencia constitutus, cum ad ipsius confessionem audiendam essemus specialiter convocati, omnibus nobis audientibus est confessus, quod de assensu et voluntate domini sui comitis supradicti omnem proprietatem suam in villa Rodenvorde honorabili viro domino Wichmanno ecclesie beate Marie in Magdeburg preposito et conventui eius legitime vendiderit et titulo venditionis per manus nobilis viri Bederici, comitis Norturingie, in forma iudicii tradiderit, approbantibus venditionem et traditionem ipsam iudicialibus scabinis et super ea dictantibus sentenciam legum terre. Preterea predictus miles nobis presentibus recognovit, quod dicte venditioni et traditioni sui heredis accessit beneplacitum et voluntas. Qui quoniam infra annos erat et ob hoc assensus ipsius minus sufficiens videbatur, sepedictus miles tam de ratihabitione sui heredis in posterum quam de cavenda evictione eorundem bonorum dicto preposito et ecclesie ad habundantem cautelam se prestitisse fatebatur fideiussoriam cautionem fide iubentibus seu promittentibus honestis viris, quorum hec sunt nomina: Arnoldus de Rodenvorde, Tidericus1 de Hekelinge, Heinricus Leo, Ludolphus de Gloten, Theodericus Scathe, Elembertus de Hekelynghe. Nos igitur eorum, que coram nobis modo celebri et legitimo sunt tractata, cognitionem refundere in posteros cupientes tenore presentium nos talem audivisse confessionem sepedicti militis protestamur, venditionem et traditionem ipsam auctoritate domini nostri Alberti Magdeburgensis archiepiscopi, cuius vice fungimur, confirmantes et presentem paginam, ut sit2 memoriale et testimonium geste rei, sigilli nostri munimine fecimus consignari. Huius rei testes sunt: Fredericus1 maior decanus, Wernerus prepositus de Hunoldesborg, Lodewicus de Lewenberch, Heinricus prepositus de Mildense, Lodewicus de Grabowe, Arnoldus scolasticus, canonici maioris ecclesie; Wichmannus prepositus ecclesie beate Marie, Hugo plebanus forensis ecclesie in Magdeburch, et alii quam plures.
Acta sunt hec anno gracie moccoxxvj, indictione xiiija, epacta xxa, concurrente iijo.
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 66. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_066.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
