Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.


69.

(1223.) Herzog Otto von Braunschweig schreibt dem Bischof Konrad II von Hildesheim, dass er Burchard von Wolfenbüttel und dessen Genossen Caesarius angewiesen habe, vor dem Bischofe oder dem Grafen(Heinrich I) von Anhalt für ihre Gewaltthätigkeiten Ersatz zu leisten.

Carissimo domino et amico suo Conrado1 venerabili domino Hildesheimensi episcopo Otto1 Dei gratia dux de Brunswik cum affectuosa devotione devotum semper obsequium. Super affectu et favore vestro, quem circa nostrani geritis personam, sicut multorum intelleximus relationibus, gratias vobis referimus copiosas et idcirco ad serviendum vobis eo devotiores semper existimus. Consilio siquidem et monitionibus vestris et aliorum principum orientalium stare volentes Burchardum1 de Wolfenbutel ad nos vocari fecimus eundem super multis tam pauperum quam divitum querimoniis incusantes et ad voluntatem satisfaciendi omnibus spoliatis ipsum induximus in hunc modum, quod ipse una cum Cesario ad comitem de Anehalt sive ad vos sive ad alium dominum subito accedet et in gratia vel in iure emendabit omnia, que commisit, aut ambos nobiscum ducemus emendaturos omnia mala acta ad diem, quem nobis prefigetis, cui possit meus patruus2 interesse. Sin autem - promittimus vera fide, quod eos et omnes raptores de castro nostro penitus removendo recedere faciemus.

Aus einer Mainzer Handschrift gedr: Origg. Guelf. IV. 98. - 1. Mspt. überall nur die Anfangsbuchstaben. - 2. Henricus palatinus comes Rheni. - Die ungefähre Zeit der Ausstellung dieses Briefes ergiebt sich aus der Zeit der Zerwürfnisse, auf welche er sich beziehet. S. darüber Schaumann Grafen v. Valhenstein 50.


70.

(Um 1223.) Graf Heinrich I von Ascharien bezeugt die im öffentlichen Landgericht zu Ascharien vor ihm stattgefundene Uebertragung des Dorfes Vitzerode seitens seines Ministerialen Arnold von Redere an das Kloster Marienthal.

Heinricus comes Anscharie universis Christi fidelibus presentem paginam inspecturis in perpetuum. Quia larga Dei gratia excellentioris tituli nos apice decoravit et multorum patemus aspectibus, decet nos non solum propriis sed etiam aliorum factis, que legitime et rationabiliter coram nobis fiunt, circumscriptam adhibere cantelam, quatenus ordo iuris in presenti tempore conservetur diligenter et posteris nostris fideliter conservandus scripto commendetur. Eapropter notum esse volumus tam presentibus quam futuris, quod quidam ministerialis noster Arnoldus de Redere, cum haberet villam Vichorht1 dictam, que sibi a proavis suis legitimo proprietatis iure provenerat, cum nostro consensu et filii sui Hugoldi atque aliorum heredum compromissione vendidit eam fratribus Vallis sancte Marie cum omni iure et utilitate, scilicet cum ecclesia, advocatia, agris, areis, pratis, pascuis, montanis, nemoribus, silvis, cultis et incultis, atque in concilio

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 56. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_056.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)