Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.


6.

(Um 1212). Graf Siegfried von Osterburg verkauft für 200 Mark dem Kloster Hecklingen verschiedene Güter zu Germersleben und übergiebt sie über dem Altare des h. Georg zu Hecklingen.

Ego Sifridus Dei gratia comes in Osterburch. Ad cavendum, ne veritatem geste rei maligna cuiuspiam machinatio valeat aliquomodo in posterum in preiudicium ecclesie in Hekelinge retractare, ideo contractum, qui inter me et ipsam ecclesiam celebratus est, decrevi presentis scripti testimonio declarare. Notum sit igitur presentibus et futuris, quod urgente me sarcina debitorum obtuli fideli et amico meo Johanni preposito ipsius ecclesie, si vellet, mansos quosdam in Germersleve et molendinum cum prato adiacente, que de proprietate mea fuerant, ad usus sue ecclesie comparare eo, quod essent situ ipsi ecclesie opportuna. Conventione itaque inter nos facta dedit mihi cc marcas et ego predicta bona obtuli super altare beati Georgii Hekelinge, iiijor scilicet mansos in Germersleve et overlant ad mensuram unius mansi, molendinum unum cum prato adiacente cum omni prorsus iure et utilitate, que inde poterit provenire, adiectis hominibus ad eadem bona pertinentibus, que omnia cum integritate ecclesie pertinebunt. Huius donationis nostre testes sunt: Fridhericus et Rukkerus canonici eiusdem loci, Wernerus et Johannes canonici in Gracia Dei, Olricus et Heinricus clerici de Hekelinge; laici vero Conradus de Aldenhusen, Conradus de Germersleve, Tidericus et Helembertus de Hekelinge, Elgerus villicus. Presenti etiam scripto protestor, quod etiam fideliter promisi et ad maiorem firmitatem fideiussores dedi, quod eadem bona ecclesie debeam coram vulgari placito stabilire et warandum, ubicumque opus fuerit et ecclesia indiguerit, in iure prestare, cum donatio ista coram tota ecclesia illa et multis presentibus fuerit celebrata. Nomina fideiussorum sunt: Volpertus de Ursleve, Godeskalkus de Magdeburg et filii sui, Heinricus de Hagen, Heinricus de Osterburg, Hermannus de Mirica, Conradus Bringeto.

Aus dem Original im Haus- und Staatsarchive zu Zerbst, mit dem an rothen Seidenfäden hängenden Fusssiegel des Ausstellers, wie es sich - freilich in Zeichnung und Umschrift ungenau - abgebildet findet in den Märk. Forsch. III. 360. Die Umschrift lautet: Sigillum Comitis Sifridi De Osterburhc. - Die Ausstellungszeit der Urk. ist nicht genau festzustellen. Der Aussteller derselben, Graf Siegfried von Osterburg, erscheint urkundlich in d. J. 1207-1238, Propst Johann von Hecklingen in Urkk. von 1209 und 1210, die Zeugen und Bürgen meist in dem ersten Drittel des 12. Jahrhunderts, so Hermann de Merica (von Haide) und Volpert von Ursleben 1212 (Falcke tradd. Corbei. 779 hier in Usvelde corrumpiert), Heinrich von Hagen und Konrad Briegito (Briggeto) 1215 (origg. Guelf. IV. 149), Dietrich und Helembert (Elembert) von Hecklingen 1226 (Riedel cod. dipl. Br. I. 24. 330) u. s. w.
Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 6. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_006.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)