Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
— 385 —


Anno dominice incarnationis m°.c°.lxx°, regnante domino Friderico4 imperatore et domino episcopo Willemaro Brandeburgensi, coram idoneis testibus hec data sunt. Hec scripsit Wiricus Francigena, capellanus domini marchionis eiusdem Ottonis.

Aus dem {angeblichen) Original im Stadtarchive zu Brandenburg: an Pergamentstreifen anhangend das parabolische Fusssiegel des Markgrafen: auf dem Schilde am linken Arm den halben Adler, Umschrift zur Hälfte ausgebrochen. – Gedruckt: Buchholtz Versuch einer Gesch. der Churmark Brandenburg. IV. 16; Gercken Fragm. March. III. 1 (ex orig. und mit Siegelbeschreibung); v. Ledebur allgem. Archiv XIII. 165; Riedel cod. dipl. Brandenburg. I. 9. 2 (ex orig.); geschichtliche Nachrichten von Brandenburg. 2 Auflage, 97–99. – Die Urkunde giebt durch ihren Inhalt zu den begründetsten Bedenken gegen ihre Echtheit Veranlassung, worüber zu vergl. v. Ledebur allgem. Archiv XIII a. a. O. Das Aeussere ist geschickt nachgeahmt, doch erkennt man bei genauerer Betrachtung leicht die Fälschung: auch das Siegel ist gefälscht. Vergl. die Bemerkung zu no. 519. – 1. Ueber nostre ist eius darübergeschrieben. – 2. Uebergeschrieben: sturiones. – 3. Ursprünglich: confederacionem; über em ist geschrieben is. – 4. Im Orig. nur: F.



522.

1170. Erzbischof Wichmann von Magdeburg ertauscht von dem Marienkloster zu Magdeburg gegen das Dorf Zipkeleben und vier Hufen zu Poppendorf 60 Hufen Landes zu Wulfen und Bodendorf.

In nomine sancte et individue trinitatis Wichmannus Dei gratia sancte Magdeburgensis ecclesie archiepiscopus. Quoniam quidem Domino annuente curam gerimus sancte Magdeburgensis ecclesie, pro debito officii nostri iustum est, nos provida sollicitudine res ecclesiasticas in usum eorum, qui nobis commissi sunt, fideliter dispensare. Proinde notum facimus omnibus Christi fidelibus, quod de redditibus episcopalibus deliberato consilio concambium fecimus cum venerabili preposito Balderammo et fratribus ecclesie beate Marie in Magdeburg, quemadmodum nostre et ipsorum utilitati potissimum competere videbatur. Siquidem ab eis suscepimus in villa Wlve et Bodenthorp lx mansos cum omni palude adiacente, que certis terminis designata est, et cum omnibus attinentibus, et pro eadem possessione dimisimus eis villam Zebekleve cum agris attinentibus et dimidia parte piscosi lacus, qui eidem villae contiguus est, et cum omnibus, que ad eandem villam pertinere cognoscuntur. In propinqua villa Papenthorpstede quatuor mansos nichilominus eis contulimus. Pro ecclesia autem, que est in Wlve, tribus mansis dotata forensem ecclesiam in Magdeburg in honore beati Iohannis evangeliste consecratam et tribus nichilominus mansis dotatam memorato preposito et fratribus eius in concambio dedimus eamque cum omnibus attinentibus in perpetuam possessionem ecclesie beate Marie super altare eius, Dei omnipotentis et beatorum apostolorum Petri et Pauli, domini quoque pape et nostra auctoritate celebri largitione confirmavimus. Quia vero hec consilio et assensu primatum ecclesie nostre rationabiliter et iuste facta sunt, actionem hanc conscribi et sigillo nostro insigniri fecimus, et ne qua postmodum ecclesiastica secularisve persona factum hoc cassare et in irritum revocare temerario ausu presumat, sub anathemate et comminatione iudicii Dei in perpetuum prohibemus. Huius rei testes sunt: Sifridus abbas de Monte, Rokerus maior prepositus, Sifridus decanus, Gero vicedominus, Otto Swevus et tota ecclesia Magdeburgensis.

Actum anno dominice incarnationis m°c°lxx°, regnante domino Friderico gloriosissimo Romanorum imperatore et semper augusto, feliciter. Amen.


Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 385. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_385.jpg&oldid=- (Version vom 7.1.2019)