Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
— 384 —


520.

1170. December 28. Brandenburg. (Bischof Wilmar von Brandenburg) bestätigt in Gegenwart des Markgrafen Otto I von Brandenburg sowie der Gemahlin und Söhne desselben dem dortigen Domcapitel die Kirche des Dorfes Chechowe (Zachow) mit dem dritten Theile des dortigen Zehnten und desjenigen der dazu gehörigen Dörfer Parne, Werdere und Lodiz.

– – – Huius rei testes sunt: Otto Brandeburgensis marchio, Iuditha marchionissa, Otto et Hinricus filii eorum; Wibertus Brandeburgensis prepositus et archidiaconus, Reinerus de Liezeka prepositus et archidiaconus; Badericus castellanus de Brandenburg, Evericus prefatae ecclesiae in Chechowe advocatus, Hermannus frater eius, Bodo de Gummere, Iohannes de Plote, Gero, Gerbertus, Otto.

Data in Brandenburg, anno dominicae incarnationis m°.c°.lxx°, v Kal. Ianuarii, indictione iii, in nomine Domini. Amen.

Aus dem Brandenb. Copialbuche im dortigen Domstiftsarchive. Vollständig gedruckt: Riedel cod. dipl. Brand. I. 8. 108. Aeltere Drucke: Buchholtz Versuch einer Geschichte der Churmark Brandenburg Anh. 2. 30; Gercken Stiftshistorie von Brandenburg 357 (angeblich ex orig). Ueber die Ausstellungszeit s. no. 519. — Der Anfang der Urkunde fehlt: der Aussteller ist unzweifelha¬ft Bischof Wilmar von Brandenburg.



521.

1170. Markgraf Otto I von Brandenburg verleihet den Bürgern von Brandenburg die Zollfreiheit.

In nomine sancte et individue trinitatis notum sit universitati fidelium, tam presentibus quam futuris, nunc et in perpetuum: ego Otto Dei gratia Brandeburgensis marchio et Iudita uxor mea filiique nostri Otto maior et Henricus minor principatum et tytulum nominis officiique nostri ad hoc a Deo nobis impositum agnoscimus, ut patres orphanorum et iudices viduarum simus. Preterea delicta, quibus ex necessitate secularium negociorum involvimur, multiplici elemosine largitione oportet ut emaculemus. Unde est, quod cives nostri Brandeburgenses ad sinum misericordie nostre concurrentes et gratiam nostram impetrantes ab omni exactione telonei ex hoc nunc et in perpetuum absolvimus. Accidit autem, ut prenominatus marchio in castrum suum Havelberg ad placitum suum, quod vulgo dicitur Bottinhc, pro tribunali a baronibus suis inquisivit, quod castrum principatus eius specialiter principale nomen teneret, surgens quidem unus de primis consilii et palacii domini marchionis, nomine Burchardus, pro omnibus et pre omnibus circumsedentibus respondit: pre ceteris castris tocius marchie Brandeburg gloriosum eius nomen est et famosum, regale castrum, cambera imperialis, sedes episcopalis. Eapropter deliberato a marchione et primatibus eius communi consilio civibus Brandeburgensibus liberam emendi et vendendi per omnem terram dicioni nostre1 subiectam data est potestas absque teloneo. Generaliter autem teloneum de piscibus non remisit, nisi tantum de allecibus2, murenis et lassis. Quicunque hanc perpetuam istius confederacionis3 violaverit stabilitatem, Brandeburgensis marchionis et eius successorum incurrisse noverit offensionem.

Empfohlene Zitierweise:
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 384. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_384.jpg&oldid=- (Version vom 7.12.2018)