Seite:Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen 386.jpg

Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Die Schreibweise sollte dem Originaltext folgen. Es ist noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.

wol wunderlyke lude in werlt also men tovorn vant. Mer hebben sey my dar des hus quyt ghemaket dar sal mer affkomen, welt God, kome ick op mynen vryen voyten; dat late ick darstan noch ter tyt, God bettert. Item, also du my scryvest van den clederschap, dat lat vrylyken stan, dart stet umme 12 sl. myn noch mer, dat kan deyppen noch droghen, doy dat beste in allen saken unde ramen des besten, alwoy sey my dar unmuendych maken, dat sal noch anders komen.

Ick neme dar nicht umme hunder mark Lubesch, dat unse 4 kinder in Lyfflande werden, ick hope du wolt na mynen wyllen doen myn levent lank, op God my mynne vyff sine let. Werestu in Lyfflande myt unsen kinderen, so soldestu 10 werff mer droffnyssen hebben dan dar. Ick hebbe dar in Lubeke broder unde ander vrende, wat hebben sey unt to vrentschapen dan in unsen noden, alsolde ick van huengher sterven unde du dar myt unsen, sey solden uns nicht vel doghet doen. God dey mote unse vrent sin. Item, so gheleyve dy to weten, wy dat myn recht opschotten es 3 weken na Kerstmysse[1]. God gheve my dan ein gud einde. Ick solde dy wol velle scryven, ok ander lude, woldet wat inbrynghen, so wetet wol God, mer ick bevelle dy Gode met unsen vrenden unde kinderen unde alle vrende. Unde God dey vorlenne uns allen 1 gud sallych nye jar unde us levende dat ewyghe levent, amen. Johan van den Bokelle es hir gud to mynem rechte, segghe allen vrenden vele guder nacht unde bydde ein 1 gud sallych nye jar van Gode unde myr weghen. Unde zegghe mynem broder, dat ick sinen breyff wol vorstan hebbe, bydde ene noch, so ick eme scryve noch dat hey my doch 10 ℔ groten overmake sunder sument, wante Einghelbracht wert to velle my alto male to lenen. Bokel kan my nicht lenen, so my dat dunket, sunder ghelt kan ick nicht velle doen, also dat juwelyk man wol wet unde neymant es, dey uns to hulpe kommet met unzen kinderen. Ghescreven des sunendaghes vor Kerstdaghe 1423 jar.

Hildebrant Vockinchusen.

Jost, unsen son, dey blyvet by my, byt ick wete wey seck myn sake hebben wyl myt den rechte.


368. Heinrich Hoep an Hildebrand Veckinchusen. – 1424, Anfang Januar.

Rev. St.-A. Orig. Pap. Eine Adresse ist nicht vorhanden. Auf der Rückseite des Blattes steht an 2 Stellen von H. V. nicht zu verkennender Hand: Hinryck Hop 1424, 16 in janewario und: int erste mot ick sein Marcken Wydesuns breyf myt mynen zegelle.

Hildebrand Vickingchusen, gude vruent, wetz, dat ik juwe zedel und breve wol vorstaen hebbe und dat gy gerne zolden en ende hebben van der sake van Everd van Meghen und Ghert Lensendyk, dar id juwe nycht scheen en mach, gy wilen se beyden und my vor schepen dan daghen darumme; dat my zeer vorwuendert, dat gy my dar so dyckent umme scryven, wand dat


  1. Etwa 16. Januar 1424.
Empfohlene Zitierweise:
Wilhelm Stieda (Hrsg.): Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen. S. Hirzel, Leipzig 1921, Seite 386. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Briefwechsel_Hildebrand_Veckinchusen_386.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)