dat henwet ontwyst, dat ware mi hart, sont also syn, want ic myn wyf ende myn kynt souden tallen daghe bysstier ende haerrem syn ende al om huwen wille twelke ic hope an Gode, dat niet gheschien en sal, ja wil di maer wildi vort doen also ghi begont, so salt gheschien ende es gheschiet twelke ic Gode claghe ende alle goede lieden want gi ghestaen hebt om mi te verderve ende noch alle daghe doet bi redenen, die ic hu scrive. Ghi ne cunt mi niet doen betalen de 9 ℔ 10 sl. gr., doer ic voren beloofde, als ghi in den steen sont ghegaen hebben en hadde ic ghedaen also ghi wel weit, twelke dat ghi mi qualiken leet ende ic moet nu in huus bliven om der 9 ℔ 10 sl. wille, want myn dach gheviel nu onser vrouwen daghe laest leden om twelke ic hu bidde, dat ghi mi doch sent dit vorscreven ghelt vare metten anderen alst mach ende weid dat Hinghelbrecht, hu neve, hu niet en leende also vele als eene mite ende hierom so raemp sulve dat beste. Ic wil gherne tmine dertoe doen, also helpe mi God, die jou ende mi bewaren moete ende spraen in goeden levene ende dat lanc. Ghescreven te Brugghe up sinte Bertelmey dach int jaer 1400 ende 21 jaer.
297. Jacob Schoteler in Brügge an Hildebrand Vekinchusen in Köln. – 1421 Aug. 25.
- Rev. St.-A. Orig. Adr.: An Hildebrant Vickünchuse to Colne littera detur.
In nomine domini amen. Lieve ghevadere Hildebrant Vickynchuse, hu ghelieve te wetene, dat ic hu vriendelike bidde, dat ghi mi sout willen senden of doen hebben de 9 ℔ 10 sl. groten, daer ic in verbonden sta, want ic en mach nu niet meer hachter straten gaen, dat compt bede myn laeste dach die ic ghenommen hadde jeghen den man, die gheviel na onser vrauwen daghe laest leden ende ooc so weti wel, dat een hard man is, die der mede te doene heift. Daeromme, so bidd ic hu, dat ghi mi doch van des mans quite maect, want ghi wel weid, dat ghi mi belofdet jouwe hant in de mine, dat ghi mi quiten sout jeghen hen, dat icker gheene scande of hebben en soude, twelke ghi mi qualiken ghehouden hebt, maer het es waer als een man up syn vrie es ende bi es huten hoghen, hi en rovet, hoe qualiken dat een ander vaert dat mach ic wel segghen ende redene es dese ic hebbe hu gheholpen, dat ghi quaemt hunt der lieder handen met lieven enwech up huwe voeten ende ghi pyrt (!) mi te onthelpene, daer ghi muecht, myn wyf ende mine kinde ooc mede, want waer bi moet ic dit goed vor hu betalen, dat mi de lieden heesschen, also et wel schynt, dat ic sal want ghi ne wilt niet te Brugghe comen om selve met huwen sculdenaers te sprekene eist dan niet wel syene, dat ict sal betalen, want sy segghen si willen selve met hu spreken ende horen, wes ghi selve dertoe secht hu ghehoort hebbende. Si sullen so met hu leven, dat gi wel gepaeit sult syn ende wildi dit niet doen, so willen si mi dit goed selve heesschen ende nemen, dat hen wet daerof wisen sal ende ic biddu, dat ghi hier op andworde scryft, wat ghi in wille syd van doene weder hier te comene of te blivene, daer ghi syt; ende ooc mede so
Briefwechsel Hildebrand Veckinchusen, Seite 320. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Briefwechsel_Hildebrand_Veckinchusen_320.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
