Fertig. Dieser Text wurde zweimal anhand der Quelle korrekturgelesen. Die Schreibweise folgt dem Originaltext.
die elster) (f), Rytk. 198, 1322. – k: Korpela 86 (+ die krähe), Nu 98. – m: Ol. 64, 65, 67. – s: Al. I 1093, IV 252 (+ die krähe u. die elster). – x: Al. 375.
047. Das rebhuhn (Perdix cinerea):
SK I nr. 434 (g).
h: Paulaharju 169. – m: Ol. 63.
48. Der sandpfeifer (Actitis hypoleucus):
SK I nr. 302 (e), 303 (j) = Dähnhardt III s. 186, I s. 318; nr. 442 (g).
b: Granqvist 21. – d: Lil. 324, 325. – e: Al. 277, Fri 16. – j: Al. 486, Rytk. 197. – l: Snellman 15 (siehe Ursprungssagen nr. 92). – m: Ol. 54, 66 (siehe Ursprungssagen nr. 92). – s: Al. I 719.
49. Die schellente (Glaucion clangula):
SK I nr. 450 (e).
h: Paulaharju 162.
50. Das schneehuhn (Lagopus albus):
SK I s. 447–448 (d 1, e 1, f 1, g 2, x 1; e 1, j 1, l 1; e 2, f 1, g 1, j 1, l 1; e 2, g 2). – Dähnhardt III s. 371.
a: Tam. 28. – b: Hels. norm. 10–12, Mik. 82, Ruusunen 39, 40. – d: Al. 513, Hangasoja 25. – e: Al. 270–272, 274, 494, Fri 18–23. – f: Ahonen 62, Al. 341 (+ der habicht), 346, 347, 397, 398, Lil. 156. – g: Lil. 157–159. – h: Paulaharju 170, Seppälä 31 (+ der ochs). – j: Puustinen 3, Rytk. 201. – k: Al: 290, Korpi 76, Paulaharju 36. – l: Vierimaa 7. – m: Ol. 60. – p: Martini 22, 31–33. – s: Al. I 737. – x: Al. 376.
51. Die schwalbe (Hirundo):
SK I nr. 394 (a), s. 440–445 (b 1, c 1, d 4, e 15, f 1, g 3, j 9, o 1; e 7, g 1, j 4, l 2; a 3, b 1, e 11, f 2, g 13, j 22, l 2; b 1, c 1, d 2, e 7, g 11, h 1, j 33; f 1, j 1).
a: Saario 42. – b: Granqvist 22, 23, Grönholm 1, Hagner, V. 1, Harvia 42, Hels. norm. 13, Kullaa 13,
Empfohlene Zitierweise:
Antti Aarne: Variantenverzeichnis der finnischen Deutungen von Tierstimmen und anderen Naturlauten. Suomalaisen Tiedeakatemian Kustantama, Hamina 1912, Seite 10. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:FFC9.djvu/10&oldid=- (Version vom 31.7.2018)